گاهی به غمزه‌ای دلی آباد از فیض کاشانی غزل 357

1 گاهی به غمزه‌ای دلی آباد می‌کند گاهی به لطف غم‌زده‌ای شاد می‌کند

2 آنکو زیاد می‌نرود یک نفس مرا شادم اگر مرا نفسی یاد می‌کند

3 بیچاره و شکست اسیر بلای عشق دل را درین قضیه که امداد می‌کند؟

4 گم‌گشتگان وادی خونخوار عشق را سوی جناب دوست که ارشاد می‌کند؟

5 غم بر سر غم آمد و جای نفس نماند دل تنگ شد که ناله و فریاد می‌کند

6 در چشم من سراسر آفاق تیره شد شام فراق بین که چه بیداد می‌کند

7 باد صبا بیار نسیمی ز کوی دوست کاین بوی دوست عالمی آباد می‌کند

8 بر من هرآنچه می‌رود از محنت و بلا جُرم تو نیست حُسن خداداد می‌کند

9 باد است نزد او سخن فیض و شعر او کی او بدین وسیله مرا یاد می‌کند