گاه لطفی می‌نماید گه از فضولی بغدادی غزل 175

1 گاه لطفی می‌نماید گه جفایی می‌کند شوخی آن طفل هردم اقتضایی می‌کند

2 آه ازآن نورس که گه رخ می‌نماید گاه زلف هرزمان ما را گرفتار بلایی می‌کند

3 هر طرف صد مبتلا دارد ولی از سرکشی او کجا پروای حال مبتلایی می‌کند

4 کار من عشقست جز کویت ندارم هیچ‌جا هرکسی تدبیر کار خود ز جایی می‌کند

5 وعده مهر و وفا تا کی دهد آن تندخو وقت شد گر وعده خود را وفایی می‌کند

6 خون شود یارب که بربودست صبر و طاقتم دل که هر دم آرزوی دلربایی می‌کند

7 حاکم تقدیر در هر کار حکمی کرده است هرکه می‌گیرد خلاف او خطایی می‌کند

8 بنده لعل لب یارم فضولی کان طبیب درد دل در هرکه می‌بیند دوایی می‌کند