1 کسی ‌که نیک و بد هوشیار و مست بپوشد خدا عیوب وی از چشم هر که هست بپوشد

2 به دستگاه نشاید وبال بخل کشیدن حذر کنید از آن آستین ‌که دست بپوشد

3 بهار رنگ تماشاست الوداع تعلّق غبار نیست ‌که چشمت دمی ‌که جست بپوشد

4 تلاش موج جنون است نارسیده به ‌گوهر عیوب آبله‌پایان همین نشست بپوشد

5 کمال پر نگشاید به کارگاه دنائت هوا بلندی خود در زمین پست بپوشد

6 ترحمی‌ است به نخجیر اگر کمان‌کش ما را سزد که چشم به وقت‌ گشاد شست بپوشد

7 حیا به ضبط نگه مانع خیال نگردد گمان مبر ره شوق ‌آنکه چشم بست بپوشد

8 ز وهم جاه چه موهاست در دماغ تعیّن غرور چینی این انجمن شکست بپوشد

9 گل بهشت شود غنچه بهر بوس دهانت لب تو زاهد اگر عیب می‌پرست بپوشد

10 به طعن بیدل دیوانه سربرهنه نیایی مباد کفش ز پا برکند به دست بپوشد