کسی بر حکم از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 23

1 کسی بر حکم بین الناس بگزین که گویندت نیایی خوبتر زین

2 سزای مسند است آن پاک طینت که باشد فضلش افزون از رعیت

3 دم خصمش نسازد تار و تیره بلغزش دل نیازد خار و خیره

4 چو خصمان در برش سازنده حجت شود تاریک از هر سو محبت

5 قرین عصمت و پرهیزگاری شریک حلم و جفت و بردباری

6 ببین اندر هنرهائی که ورزد که هر مردی بکار خویش ارزد

7 نظر کن نیک و کار مزد بشناس به قدر همتش می داد ازو پاس

8 ز رنج و سختیش اندازه برگیر ز هر کارش حسابی تازه برگیر

9 مده رنج کسی نسبت بغیرش که هر کس زاید از خود شر و خیرش

10 برفق آرند از ایشان بی سود نیاز آید از ایشان دست فرسود

11 چو زنگه شبه در آیینه کار فراز آید کند آیینه را تار

12 شتاب و عجله را از کف گذارد به آرامی ز هر سو ره سپارد

13 مکن بهر از رشوت کار را بیع که این حاصل ندارد در جهان ریع