1 یکی پرسید ازان مجنونِ غمگین که از لیلی چه می‌گوئی تو مسکین

2 بخاک افتاد مجنون سر نگون سار بدو گفتا بگو لیلی دگر بار

3 تو از من چند معنی جوی باشی ترا این بس که لیلی گوی باشی

4 بسی گر دُرِّ معنی سفته آید چنان نبوَد که لیلی گفته آید

5 چو نام و نعت لیلی بازگفتی جهانی در جهانی راز گفتی

6 چو دایم نام لیلی می‌توان گفت ز غیری کفرم آید یک زمان گفت

7 کسی کو نام لیلی کردی آغاز بر مجنون همی عاقل شدی باز

8 وگر جز نام لیلی یاد کردی شدی دیوانه و فریاد کردی

9 اگر گم بودن خود یاد داری روا باشد که از وی یاد آری

10 ولی تا از خودی سدّیت پیشست اگر یادش کنی آن یاد خویشست