سعدی شیرازی

یکی پرسید از آن گم کرده از سعدی شیرازی گلستان 10

گلستان 10 ام از 1930 باب دوم در اخلاق درویشان

خانه / سعدی شیرازی / گلستان سعدی شیرازی / باب دوم در اخلاق درویشان در گلستان / گلستان شماره 10

1 یکی پرسید از آن گم کرده فرزند که ای روشن گهر پیر خردمند

2 ز مصرش بوی پیراهن شنیدی چرا در چاه کنعانش ندیدی؟

3 بگفت احوال ما برق جهان است دمی پیدا و دیگر دم نهان است

4 گهی بر طارم اعلی نشینیم گهی بر پشت پای خود نبینیم

5 اگر درویش در حالی بماندی سر دست از دو عالم برفشاندی

سعدی شیرازی

شعر شعر کهن گلستان سعدی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سعدی شیرازی

1 آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود نقش او در چشم ما هر روز خوشتر می‌شود

2 عشق دانی چیست سلطانی که هر جا خیمه زد بی خلاف آن مملکت بر وی مقرر می‌شود

1 عزیزی در اقصای تبریز بود که همواره بیدار و شب خیز بود

2 شبی دید جایی که دزدی کمند بپیچید و بر طرف بامی فکند

1 زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

شاعر شعر یکی پرسید از آن گم کرده فرزند سعدی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 7 سروده شده است.

قالب شعر یکی پرسید از آن گم کرده فرزند گلستان است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1930 / 10

شعرقبلی

بنر