1 تا جهان است کار او این است نوش او نیش و مهر اوکین است

2 اندر این خاکدان افسرده هیچ کس نیست از غم آسوده

3 آنچنان زی درو که وقت رحیل بیش باشد به رفتنت تعجیل

4 رخت بیرون فکن زدار غرور چه نشینی میان دیو شرور؟‌

5 حسد و حرص را به گور مبر دشمنان را به راه دور مبر

6 دو رفیقند هر دو ناخوش و زشت باز دارندت این و آن زبهشت

7 پیشتر زآنکه مرگ پیش آید از چنین مرگ زندگی زاید

8 به چنین مرگ هر که بشتابد از چنین مرگ زندگی یابد

9 تا از این زندگی نمیری تو در کف دیو خود اسیری تو

10 نفس تو تابدیش عادت و خوست به حقیقت بدان‌که دیو تو اوست

11 مرده دل گشتی و پراکنده کوش تا جمع باشی و زنده