تا از صفت وجود فانی از بابافغانی شیرازی رباعی 1

1 عرضه مده بدور گل ساغر لاله گون مرا کزمی و گل نمیرسد فایده جز جنون مرا

2 بود ببوی گلرخی میل دلم سوی چمن خاصه که خود نسیم گل آمده رهنمون مرا

1 روزی فلکم پیش در او نرسانید بختم بقبول نظر او نرسانید

2 عشقم تن چون موی بروز سیه افگند یکبار در آغوش و بر او نرسانید

1 خود رای من بخلوت رازت پناه چیست در بسته یی بروی غریبان گناه چیست

2 بیرون خرام و کشته ی دیرینه زنده کن تا خلق بنگرند که صنع اله چیست