1 تا توانی به گرد عامه مگرد عامه از نام تو برآرد گرد

2 زان کجا عامه بی‌خرد باشد صحبت بی‌خردت بد باشد

3 به همه حال چون خودت خواهد صحبت او روان همی کاهد

4 چه نکو گفت آن خردمندی که سخنهای اوست چون پندی

5 عامه نبود ز کارها آگاه عامه را گوش کرّ و دیده تباه

6 صحبت عامه اسب و خر باشد هر دوان ضد یکدگر باشد

7 خر تگ از اسب خود نگیرد تیز لیک اسب از خران بگیرد تیز

8 صحبت عامه هرکه هشیارست مثل حدّاد و مثل عطّارست

9 گرچه عطّار ندهدت مشک او رسد از ناف مشک او به تو بوی

10 مرد حدّاد اگر به سور آید جامه ز انگشت او بیالاید

11 با بهان لحظه‌ای چو بشتابی نام نیکو ازو بسی یابی

12 صحبت عامه هرکرا دیدست سخت زشت است و ناپسندیدست