تا توانی دفع غم از از ملک‌الشعرا بهار غزل 362

1 تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن در جهان گریاندن آسانست اشکی پاک کن

2 گر نسیم فیض خواهی از گلستان وجود یک سحر چون گل به عشق او گریبان چاک کن

3 هرکه بار او سبکتر راه او نزدیکتر بار تن بگذار و سیر انجم و افلاک کن

4 تا ز باغ خاطرت گل‌های شادی بشکفد هرچه در دل تخم کین داری به زیر خاک کن

5 تا شوی فارغ بهار از بازپرس ابلهان صوم رحمن گیر و چندی در سخن امساک کن