تا عشق چه ها کند به بلبل از نظیری نیشابوری غزل 398

1 تا عشق چه ها کند به بلبل بسیار دریده پرده گل

2 شمشیر مقربان دریده دیوانه عشق بی تأمل

3 برتر بود آستانه عشق از هرچه خرد کند تعقل

4 جانان خواهی گذر ز کونین دنیا سیل است و آخرت پل

5 بر آتش قهرت ار نشانند دل خسته مدار در توکل

6 تا چون رخ دلبران برآری از خرمن شعله شاخ سنبل

7 بر مور نهاده اند باری کافلاک نمی کند تحمل

8 رحمی که ز دست می رود کار به غرقه جفا بود تغافل

9 دوری چو تو یوسفی برآید از جنس توالد و تناسل

10 در عشق گریز تا بیابی ملکی که نکرده کس تخیل

11 بزم تو و آنگهی «نظیری » از چرخ نمی کند تنزل