1 چندان که صبا عطرفشان است در این باغ چندان که چمن فیض‌رسان است در این باغ

2 چندان که ز اشجار نشان است در این باغ چندان که بهار است و خزان است در این باغ

3 برخیز که افتاده در این مرحله غلغل رنگین شده از سیلی دی چهره سنبل

4 از همرهی شبنم و از گریه بلبل از برگ سفر نیست تهی دامن یک گل

5 دنیا نبود منزل و مأوای نشیمن کوتاه کن از دامن او پای نشیمن

6 زنهار مکن بیهده دعوای نشیمن معموره امکان نبود جای نشیمن

7 ادراک کن از دست به سر برزدن گل وز آمدن و ماندن و بر در زدن گل

8 بیجا نبود چون شکفد پر زدن گل پیدا است ز دامن به میان برزدن گل

9 خامش منشین کز بر جانان رُسلی هست حیران ز چه‌ای! بر سر هر چشمه پلی هست

10 بس راز نهان بر لب هر جام ملی هست صد رنگ سخن بر لب هر برگ گلی هست

11 مست می وحدت ز پی باده نگردد زوّار توکل ز پی جاده نگردد

12 دانا پی جمعیت آماده نگردد غم گرد دل مردم آزاده نگردد

13 ریزش چو کند ابر گهربار تو صائب از لفظ کم و معنی بسیار تو صائب

14 قصاب بود طالب اشعار تو صائب خاموش شد از خجلت گفتار تو صائب