1 پس آنگه که خاک زمین داد بوس چنین پاسخ آورد فرفوریوس

2 که تا دور باشد خرامش پذیر تو بادی جهان داور دور گیر

3 سر از داد تو بر متاباد دهر که داد تو بیداد را کرد قهر

4 ز پرسیدن شاه ایزد شناس چنان در دل آمد مرا از قیاس

5 کزان پیشتر کاینجهان شد پدید جهان آفرین جوهری آفرید

6 ز پروردن فیض پروردگار به آبی شد آن جوهر آبدار

7 دو نیمه شد آن آب جوهر گشای یکی زیر و دیگر زبر یافت جای

8 به طبع آن دو نیمه چو کافور و مشک یکی نیمه‌تر گشت و یک نیمه خشک

9 ز تری یکی نیمه جنبش پذیر ز خشکی دگر نیمه آرام گیر

10 شد آن آب جنبش‌پذیر آسمان شد این آرمیده زمین در زمان

11 خرد تا بدینجاست کوشش نمای برون زین خط اندیشه را نیست جای