دامن کشان همی‌شد در شرب از حافظ شیرازی غزل 425

1 دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده

2 از تاب آتش می بر گرد عارضش خوی چون قطره‌های شبنم بر برگ گل چکیده

3 لفظی فصیح شیرین قدی بلند چابک رویی لطیف زیبا چشمی خوش کشیده

4 یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده

5 آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب وان رفتن خوشش بین وان گام آرمیده

6 آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد یاران چه چاره سازم با این دل رمیده

7 زنهار تا توانی اهل نظر میازار دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

8 تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت روزی کرشمه‌ای کن ای یار برگزیده

9 گر خاطر شریفت رنجیده شد ز حافظ بازآ که توبه کردیم از گفته و شنیده

10 بس شکر بازگویم در بندگی خواجه گر اوفتد به دستم آن میوه رسیده