ای به شش ضرب از جهان در از ظهیر فاریابی قطعه 51

1 ای به شش ضرب از جهان در نرد جباری فِره تا ابد دوات روان بادا و حکمت بر نفاذ

2 گر چه اقبال تو از راه محابا دور چند یافت با خصمت لباساتی بسی نرد گشاد

3 زخم تیغ بندگانت بس موافق بود و نیز کعبتینهایی که پیکرش آن چنان یاری بداد

4 لاجرم چون کعبتینش باز مالیدی به وقت داو افزون کرده اندر ششدر خذلان فتاد

5 با تو زین پس دست در خصل تعدی چون کند چون یقینش شد که خصلی نیز می نتوان نهاد