1 سر اکابر آفاق شمس دولت و دین تویی که قدرت تو کوه را کمر گیرد

2 سپاه حادثه را خوف تو به زخم سنان چو بخت دشمنت از خواب بی خبر گیرد

3 فلک بسان همایی ست پرگشاده مقیم برانک بیضه ملکت به زیر پر گیرد

4 ز لفظ بنده به سمع خدایگان برسان چنانک لفظ تو باشد مگر که درگیرد

5 که گر تو دست کرم بر سرم نخواهی داشت سپهر سرزده زودم ز دست بر گیرد