سر چو بی عشقست ننک جان بود از فیض کاشانی غزل 371

1 سر چو بی عشقست ننک جان بود دل که بی دردست نام آن بود

2 دل که در وی درد نبود کی دلست جان چه سوزی نبودش کی جان بود

3 دل ندارد جان ندارد هیچ نیست هر کسی که بیغم جانان بود

4 جان ندارد غیر آن کو روز و شب آتش عشقیش اندر جان بود

5 دل ندارد غیر آنکو همچو من داغ عشقی در دلش پنهان بود

6 دردها را عشق درمان میکند گرچه درد عشق بیدرمان بود

7 داغها را عشق مرهم می‌نهد زانکه داغ عشق مرهم‌دان بود

8 عشق باشد مرد را سامان و سر خود اگرچه بیسر و سامان بود

9 عشق اگرچه خود ندارد خان و مان عاشقانرا عشق خان و مان بود

10 آخر از عاشق جنون طاهر شود دود آتش فیض چون پنهان بود