سوی در این قوم ، که کمتر ز خرد از وطواط رباعی 20

1 شاها ، ز زخم تیغ تو گردون حذر کند در زیر رایت تو ظفر مستقر کند

2 دستت همان دهد که زمین و زمان دهد تیغت همان کند که قضا و قدر کند

1 رفت آن نگار و عشق آن نگار ماند او شد ز دست و دست نشاطم ز کار ماند

2 از دیده رفته چهرهٔ همچنون نگار او وز اشک دیده چهرهٔ من پر نگار ماند

1 شاهی، که قدر او ز ثریا نشان دهد درگاه او ز گنبد جافی امان دهد

2 خوارزم شاه عالم و عادل، که خاک را سم سمند او شرف آسمان دهد