1 شهره شهر شود هر که جمالی دارد کشد آزار خسان هر که کمالی دارد

2 حسن را جلوه مده در نظر بی‌دردان جلوه آفت بود آنرا که جمالی دارد

3 خمش ای مرغ خوش آواز که در سر صیاد بهر تدبیر شکار تو خیالی دارد

4 خط و خالش چکند جلوه و بالی شودش دل طاوس بدان شاد که بالی دارد

5 گوهر دل مده از کف بمتاع دنیا که نیرزد بگهی هر چه زوالی دارد

6 گو به بیهوده مکن سعی که در دار فنا هر که راحت طلبد فکر محالی دارد

7 جان کند در طلب دنیی و بیگانه خورد خواجه شاد است که مالی و منالی دارد

8 زاید از قدر ضروریش وبالست و بال ای خوش آنکس که کفافی ز حلالی دارد

9 فیض را بر سر آن کوی چو بینی بیخود بگذارش بهمان حال که حالی دارد