گه در غم پوششی و، گه در از واعظ قزوینی رباعی 53

1 در نظر دایم گرآن زلف دو تا باید مرا ریزش اشک زمین سایی رسا باید مرا

2 بسکه هر عضوم ز ضعف تن به راهی میرود چون قفس از هر جهت چندین عصا باید مرا

1 خاکساری شده سرمایه آسودن ما صندل دردسر ماست همین سودن ما

2 قدر ما تشنه کاهیدن خویش است، بگو خاکساری نکند سعی در افزودن ما

1 ره عشق است،کام از ترک می گردد رو اینجا گدایان را کف دریوزه باشد پشت پا اینجا

2 ندارد حب جاه و دولت از اهل فنا رنگی بجای سایه پر می افکند بال هما اینجا