گه چو چنگم و گاه چو نی بنوازم از شمس مغربی غزل 134

1 گه چو چنگم و گاه چو نی بنوازم گه بهر ساز که سازی تو مرا میسازم

2 چون نیم در تو دمی در من بیچاره بدم می نیاید بطرب هیچکس از آوازم

3 کبر و نازی که کنی بر من از آن مفتخرم در میان همه عشاق از آن می‌نازم

4 عاشقی به زمنت کو که بوی پردازی دلبری به ز توام کو که بوی پردازم

5 حسن مجموع بتان در نظرم میآید چون نظر بر رخ زیبای تو می‌اندازم

6 چونکه هر لحظه ز تو حسن دگر میبینم با تو هر لحظه از آن عشق دگر میبازم

7 شاهباز تو بدم، دست تو پروازم داد باز بر دست تو آیم چو بخوانی بازم

8 بلبل روضه بستان و گلستان توام هم بگلزار تو آیم چو دهی پروازم

9 مغربی نقطه آخر چو به اوّل پیوست دیدم انجام من آنجاست که بود آغازم