شوریده کرد حالم لعل شکر از حسین خوارزمی غزل 127

1 شوریده کرد حالم لعل شکر نثارش آشفته ساخت کارم زلفین بیقرارش

2 ما را ز عشق رویش آن آتشی ست در دل کآفاق را بیکدم سوزد یکی شرارش

3 از یار اگر چه دوریم شادیم از آنکه باری بر سینه داغ حسرت داریم یادگارش

4 از روی اهل همت بالله که شرم دارم هنگام وصل جانان گر جان کنم نثارش

5 با من چگونه ورزد یاری و مهربانی یاری که نیست هرگز در ملک حسن یارش

6 آن سرو لاله عارض از دیده رفت و دارم چون لاله داغ بر دل دور از گل عذارش

7 من دسته گل خود دادم ز دست لیکن در پای جان من ماند آسیب زخم خارش

8 گلزار کامرانی بی گل چو نیست خرم جان را چه حاصل ای دل از باغ نوبهارش

9 چشم حسین دارد شکل خیال قدش جوئی ست پر ز آب و سرویست در کنارش