1 شها ، دست رادت بکردار نیک ز آفاق بیخ بدیها بکند

2 بداندیش را از سریر سرور نهیبت بچاه نوایب فگند

3 بروز وفا دست اقبال تو در آورد پای بدان را ببند

4 خورد آب در ظل عدلت کنون ز یک آبخور گرگ با گوسپند

5 چو گیتی تویی فارغ از هر نهیب چو گردون تویی ایمن از هر گزند

6 بگیری ، اگر رأی افتد ترا خمیده فلک را بخم کمند

7 خلاف تو کاریست بس بازیان وفاق تو شغلیست بس سودمند

8 بسا قلعه ها را که کردی خراب بنوک سنان و بسم سمند

9 بسابی خرد باغیان را ، که داد بهیجا زبان حسام تو پند

10 تو، ای مرد دانا ، نگویی مرا کزین قصهٔ طوس و کاوس چند ؟

11 ندیدی مگر زخم تیغ ملک بدشت سمرقند و صحرای جند ؟

12 یکی برگذر ، پس بچشم خرد نگه کن بدین قلعه های بخند

13 در مکرمات و عطا باز کن در حادثات و دواهی ببند

14 مبادا دلت از نوایب حزین مبادا رخت از مصایب نژند