شمیم خلد، گدای دیار کشمیرست از کلیم غزل 130

1 شمیم خلد، گدای دیار کشمیرست شکفتگی گل خار بهار کشمیرست

2 لب پیاله ز تبخال رشک می سوزد که نشئه وقف لب جویبار کشمیرست

3 اگرچه مایه دلبستگیست قامت سرو عنان هوش بدست چنار کشمیرست

4 بزیر پنبه ابر آسمان از آن گم شد که پای تا بسرش داغدار کشمیرست

5 صفای سبزه اش از عمر خضر می گذرد خضر زچشمه خویش آبیار کشمیرست

6 بدیده خاصیت کیمیا دهد لیکن بچشم آنچه نیاید غبار کشمیرست

7 براه جاده نتوان شناخت از جدول چه آبهاست که بر روی کار کشمیرست

8 گذشتی از لب ساقی گلعذار کلیم خنک چو توبه می در بهار کشمیرست