شکیب عاشقان، معشوق را دیوانه از قدسی مشهدی غزل 204

1 شکیب عاشقان، معشوق را دیوانه می‌سازد محبت، شمع را پروانه پروانه می‌سازد

2 ز سنگ محتسب خالی نگردد حلقه مستان ز خاک یک سبو، ایام صد پیمانه می‌سازد

3 به دیوار حرم چون تکیه کردم، چاک زد جامه سر شوریده‌حالان، سنگ را دیوانه می‌سازد

4 تو هم در بی‌قراری‌ها مرنج از من چو می‌بینی که با آن سرکشی‌ها شمع با پروانه می‌سازد

5 ز حرف آشنا بگریز در کوی بتان قدسی که این آب و هوا با مردم بیگانه می‌سازد