شهنشاها دکن یک کف زمین است از کلیم قطعه‌ 17

1 دلا بر چشم تر نه آستین را چه می پوئی عبث روی زمین را

2 ز محراب دو ابروی تو پیداست که با خود کرده روی کفر و دین را

1 چند از شرم تو باشد در نقاب رخ بپوشان تا برآید آفتاب

2 بر سر هر عضو من دردت نهاد نقطه داغی نشان انتخاب

1 چشمت بفسون بسته غزالان ختن را آموخته طوطی ز نگاه تو سخن را

2 پیداست که احوال شهیدانش چه باشد جائیکه بشمشیر ببرند کفن را