شهاب‌آسا نگاهم از سپهر از طغرل احراری غزل 114

1 شهاب‌آسا نگاهم از سپهر دیده می‌تازد تماشا در بساط عارضش شطرنج می‌بازد

2 الا شاهی که فرزین‌وَش رقیب کج به او همدم مرا او بی‌گنه از راستی رخ‌مات می‌سازد

3 همین بار غمش عمریست همچون فیل بر دوشم به سوی او بود آیا که اسپ بخت من تازد؟!

4 مپرس آیین چشم ساحر آن شوخ ظالم را که تاریک نگاهش عالمی در خاک اندازد

5 یم هر قطره اشکم اگر طوفان‌نما گردد وگر نوح است از بیم سرشکم کشتی آغازد!

6 رود تا دامن خورشید دود آه عشاقان فلک را تندر برقم عجب نبود که بگدازد

7 ز یمن مقدم آن شهسوار کشور خوبی بساط صحن غیب را تا ابد با خویشتن نازد

8 ازین مشرق طلوع آرد شه اورنگ محبوبی دم اندیشه‌ات طغرل اگر چون صبح خمیازد