شاها در جهان عرصهٔ در گاه از وحشی بافقی رباعی 17

1 از نظر افتادهٔ یاریم مدت‌ها شدست زخم‌های تیغ استغنا جراحت‌ها شدست

2 پیش ازین با ما دلی زآیینه بودش صاف‌تر آهی از ما سر زدست و این کدورت‌ها شدست

1 هلاکم ساز گر بر خاطرت باری ز من باشد که باشم من که بار خاطر یاری ز من باشد

2 گذاریدم همانجایی که میرم بر مداریدم نمی‌خواهم که بر دوش کسی باری ز من باشد

1 سوزِ تبِ فراقِ تو درمان‌پذیر نیست تا زنده‌ام چو شمع از اینم گزیر نیست

2 هر درد را که می‌نگری هست چاره‌ای دردِ محبت است که درمان‌پذیر نیست