شاها! خصمت چو تیره شد اختر از جلال عضد رباعی 47

1 کجا گوهر وصلش آرم به دست که جز باد چیزی ندارم به دست

2 سر زلف او تا نگیرد قرار کی آید دل بی قرارم به دست ؟

1 جانم از عشق تو بی صبر و سکون خواهد شد دلم از آتش سودای تو خون خواهد شد

2 من تنها نه که با حسن و جمالی که تراست عالمی در کف عشق تو زبون خواهد شد

1 آنان که طالب تو نگشتند جاهلند و آنها که دل به دست تو دادند عاقلند

2 در جست و جوی حسن رخت آفتاب و ماه پیوسته در تردّد و قطع منازلند