شاه شمشادقدان خسرو شیرین از حافظ شیرازی غزل 387

1 شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان

2 مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان

3 تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود بنده من شو و برخور ز همه سیمتنان

4 کمتر از ذره نه‌ای پست مشو مهر بورز تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان

5 بر جهان تکیه مکن ور قدحی می داری شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان

6 پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان

7 دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان

8 با صبا در چمن لاله سحر می‌گفتم که شهیدان که‌اند این همه خونین کفنان

9 گفت حافظ من و تو محرم این راز نه‌ایم از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان