1 شه اوصیا داور اولیا زرویش عیان، فره ی کبریا

2 صفات خدایی از او آشکار رخش مظهر جلوه ی کردگار

3 کسی کاین خداوند دین را شناخت به خوبی، جهان آفرین را شناخت

4 زمهرش، دل هر که بی نور شد بدو دیو، نزدیک و حق دور شد

5 ز اندیشه ذاتش بسی برتر است شناسای او، پاک پیغمبر است

6 بدان سان که پیغمبر او را شناخت نبی را همان گونه حیدر شناخت

7 مرآن هر دو را نیز پروردگار شناسد چنان چون بود سر کار

8 درود فزون باد بر نور او بدان جفت و آن یازده پور او

9 که هستند مر خلق را راهبر به سوی خدا جد و پدر

10 من و مدح این پیشوایان دین تو بی باکی و خیره رایی ببین

11 به پاکی خداوند گفته ثنای به فرقان از این دوده ی رهنمای