سرکه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2477

1 سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی خاربنان خشک را از گل او طراوتی

2 جان و دل فسرده را از نظرش گشایشی سنگ سیاه مرده را از گذرش سعادتی

3 از گذری که او کند گردد سرد دوزخی وز نظری که افکند زنده شود ولایتی

4 مرده ز گور برجهد آید و مستمع شود گر بت من ز مرده‌ای یاد کند حکایتی

5 آنک ز چشم شوخ او هر نفسی است فتنه‌ای آنک ز لطف قامتش هر طرفی قیامتی

6 آه که در فراق او هر قدمی است آتشی آه که از هوای او می‌رسدم ملامتی