1 سپهر مکارم صفی کز صفاتش کدورت نصیب روان عدو شد

2 ازو اقتدار معالی فزون گشت وزو روزگار مکارم نکو شد

3 کهن گردد اکنون حدیث افاضل چو از عقل او حلهٔ علم نو شد

4 چو خورشید آوازهٔ او برآمد همان گاه ماه مقنع فرو شد

5 همی گفتم امروز آخر سر او بدین سر سزاوار سنگ از چه رو شد

6 خرد گفت آن سنگ نامهربان را که بر فرق آن آسمان علو شد

7 مگر مشکلی اوفتاده است اگرنه چرا بر در حجرهٔ عقل او شد