سپندوار بر آتش چو اضطراب از قدسی مشهدی غزل 390

1 سپندوار بر آتش چو اضطراب کنم ز سوز دل، جگر شعله را کباب کنم

2 شود ز لذت نظاره چشم من محروم به وقت دیدنش از بس که اضطراب کنم

3 به یاد لعل تو شبها به محرومی ز خون دل، قدح خویش پرشراب کنم

4 دم شهادت خود، خوش تنعمی دارم که زخم از دم شمشیر انتخاب کنم

5