خورشید منی بروی پرنور از سیف فرغانی غزل 284

1 خورشید منی بروی پرنور من از تو چو سایه مانده ام دور

2 خوبان همه صورت و تویی جان عالم همه ظلمت و تویی نور

3 از روی تو نور می درافتد در کوی تو همچو آتش از طور

4 بیمار غم تو همچو عیسی کرده بنفس علاج رنجور

5 در حشر که باشد آدمی را دیوان عمل کتاب منشور

6 عاشق بتو زنده گردد ای دوست نی چون دگران بنفخه صور

7 عاشق نرمد بجور از تو هرگز نرمد بهشتی از حور

8 بی غره طلعت چو ماهت هر روز مرا شبی است دیجور

9 من مست ز خاک کوی عشقم چون شارب خمر از آب انگور

10 سیف از تو بجان عوض نخواهد یکسان نبود محب و مزدور

11 نزدیکش کن بخود کزین بیش پروانه نمی شکیبد از دور