خودگدازی غم‌کیفیت صهبای از بیدل دهلوی غزل 550

1 خودگدازی غم‌کیفیت صهبای من است خالی از خویش شدن صورت مینای من است

2 عبرتم‌، سیر سراغم همه جا نتوان‌کردن چشم بر خاک نظر دوخته‌، جویای من است

3 سازگمگشتی‌ام‌، این همه توفان دارد شور آفاق‌، صدای پر عنقای من است

4 همچو داغ از جگر سوختگان می‌جوشم شعله هرجامژه‌ای گرم‌کند جای من‌است

5 نتوان با همه وحشت ز سر دردگذشت فال اشکی‌که زند آبله در پای من است

6 فرصت رفته به سعی املم می‌خندد چشم برق همان ابروی ایمان من است

7 تخم اشکی به‌کف پای‌کسی خواهم پخت آرزو مژده ده اوج ثریای من است

8 اگر این است سر و برک نمود هستی داغ امروز من‌، آیینهٔ فردای من است

9 سجده محمل‌کش صد قافله عجز است اینجا اشک بی‌پا و سرم، در سر من پای من است

10 نیستم جرعه‌کش درد کدورت بیدل چون‌گهر صافی دل بادهٔ مینای من‌است