1 سفله چون خواند رو به مهمانش پس چه نانش شکن چه دندانش

2 بر درِ کارگاه طبع لئیم نز پی ایمنی که از سرِ بیم

3 گرچه زنجیر حلقه نپذیرد سفله را در بزن که خود میرد

4 برده چون طاعت و دل و دینت بادهٔ تلخ و عمر شیرینت

5 کوی پر دزد و خانه پر ز قماش پاسبان را چه خوش بود خشخاش

6 طمع خلق و دلق پستی تست زورق بحر زرق هستی تست