شاه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 461

1 شاه گشادست رو دیده شه بین که راست باده گلگون شه بر گل و نسرین که راست

2 شاه در این دم به بزم پای طرب درنهاد بر سر زانوی شه تکیه و بالین که راست

3 پیش رخ آفتاب چرخ پیاپی کی زد در تتق ابر تن ماه به تعیین که راست

4 ساغرها می‌شمرد وی بشده از شمار گر بنشد از شمار ساغر پیشین که راست

5 از اثر روی شه هر نفسی شاهدی سر کشد از لامکان گوید کابین که راست

6 ای بس مرغان آب بر لب دریای عشق سینه صیاد کو دیده شاهین که راست

7 هین که براقان عشق در چمنش می‌چرند تنگ درآمد وصال لایقشان زین که راست

8 سیمبر خوب عشق رفت به خرگاه دل چهره زر لایق آن بر سیمین که راست

9 خسرو جان شمس دین مفخر تبریزیان در دو جهان همچو او شاه خوش آیین که راست