رغیرتم پوشیده از چشم بدان، از قدسی مشهدی غزل 41

1 رغیرتم پوشیده از چشم بدان، خوب مرا داده جا در پرده دل طفل محجوب مرا

2 مدعی بر خویش می‌پیچد چو مکتوب از حسد ناگرفت از دست قاصد یار مکتوب مرا

3 عکس رویش را زچشم آیینه دل جذب کرد دل به دست دیده هم نگذاشت مطلوب مرا

4 شاید از آشفتگی‌های دلم یادش دهد ای صبا آشفته‌تر کن زلف محبوب مرا

5 جز دل دیوانه با من هیچ‌کس همدم نبود مانده‌ام تنها کجا بردید محبوب مرا؟

6 دل به جان آمد ز غم خواهد شد افغانش بلند بیش ازین تاب صبوری نیست ایوب مرا

7 کی گشاید دور از آن رخ، دل نظر بر هیچ‌کس بسته عشق از غیر یوسف، دیده یعقوب مرا