نهانی رازهای دوستداران از طبیب اصفهانی غزل 127

1 نهانی رازهای دوستداران کی می‌گوید به دشمن دوست، یاران؟

2 مسلمانان غم تنهایی‌ام کُشت خوش آن یاران خوش آن روزگاران

3 ندانستم چرا غافل گذشتند ازین فرخنده‌منزل آن سواران

4 به منزل رفتگان را آگهی نیست ز حال پا به گل افتاده یاران

5 به راحت خفتگان را هیچ غم نیست ز شب‌های غم شب‌زنده‌داران

6 سرت گردم چو من نالنده مرغی درین گلشن نیابی از هزاران

7 به دیدار تو محتاج آنچنانم که دهقانان به ابر نوبهاران

8 طبیب این درد در دل از که داری که می‌باری سرشک از دیده باران