سبوی باده‌ای گویا به هر از وحشی بافقی غزل 377

1 گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت آتش به جای آب ز چشمم فشاند و رفت

2 آمد چو باد و مضطربم کرد همچو برق وز آتشم زبانه به گردون رساند و رفت

1 قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست

2 حال نکو بگذرد، بخت مددها کند طالع خود دیده‌ام، شاهد این حال هست

1 به راز عشق زبان در میان نمی‌باشد زبان ببند که آنجا بیان نمی‌باشد

2 میان عاشق و معشوق یک کرشمه بس است بیان حال به کام و زبان نمی‌باشد