1 علم خوان تات جان قبول کند که ترا فضل بوالفضول کند

2 بولهب از زمین یثرب بود لیک قد قامت الصلا نشنود

3 بود سلمان خود از دیار عجم بر درِ دین همی فشرد قدم

4 علم کز بهر خود کنی بر دست آب خواهد چو تشنگی پیوست

5 کی شود بهر پارسی مهجور تاج منّا ز فرق سلمان دور

6 کرد چون اهل بیت خود را یاد دل سلمان به لفظ منّا شاد

7 کی رساند به حکمت ادبت ظنّ تخییل و حیلت و شغبت

8 باز بوجهل اگرچه نزدیکست دوستی دور دست تاریکست

9 چون ترا جز هوا امید نکرد دل سیه کرد و جان سپید نکرد

10 پس در این راه با سلاسل و غل چارقل حرز تست بر سرِ کل

11 نیست جز نبوت ره نبوی نقل نحوی و شبهت ثنوی

12 نسبت دین درست باید و بس زانکه دولت شکسته شد ز هوس

13 دولت از روی شدت و صولت دوِ امروز دان و فردا لت