سرمست ز کاشانه به گلزار از سعدی شیرازی غزل 214

1 سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد غلغل ز گل و لاله به یک بار برآمد

2 مرغان چمن نعره زنان دیدم و گویان زین غنچه که از طرف چمنزار برآمد

3 آب از گل رخساره او عکس پذیرفت و آتش به سر غنچه گلنار برآمد

4 سجاده نشینی که مرید غم او شد آوازه اش از خانه خمار برآمد

5 زاهد چو کرامات بت عارض او دید از چله میان بسته به زنار برآمد

6 بر خاک چو من بی‌دل و دیوانه نشاندش اندر نظر هر که پری وار برآمد

7 من مفلس از آن روز شدم کز حرم غیب دیبای جمال تو به بازار برآمد

8 کام دلم آن بود که جان بر تو فشانم آن کام میسر شد و این کار برآمد

9 سعدی چمن آن روز به تاراج خزان داد کز باغ دلش بوی گل یار برآمد