1 ساقیا مستان خواب آلوده را بیدار کن از فروغ باده رنگ رویشان گلنار کن

2 لاابالی پیشه‌گیر و عاشقی بر طاق نه عشق را در کار گیر و عقل را بیکار کن

3 گر ز چرخ چنبری از غم همی خواهی نجات دور باده پیش گیر و قصد زلف یار کن

4 پنج حس و چار طبع از پنج باده برفروز وز دو گیتی دل به یکبار از خوشی بیزار کن

5 دانشت بسیار باشد چونکه اندک می خوری دانشی کو غم فزاید از میش بردار کن

6 ور ز راه پنج حس خواهی که یار آید ترا پنج باده نوش کن هر پنج در مسمار کن

7 دوستار عشق گشتی دشمن جانان مشو چاکری می چون گرفتی بندگی خمار کن

8 ور به عمر اندر به نادانی نشسته بوده‌ای از زبان عاجزی یکدم یک استغفار کن