ساقیا لبریز کن پیمانه را از غبار همدانی غزل 3

1 ساقیا لبریز کن پیمانه را یا بمن بنما ره میخانه را

2 کو کمند زلف آن زیبا نگار تا به بند آرم دل دیوانه را

3 شمع از عشق تو میسوزد که سوخت گرمی شوقش پر پروانه را

4 بوی مِی هوشم چنان از سر ربود که غلط کردم ره میخانه را

5 آشنایان را کند پامال جور تا بدست آرد دل بیگانه را