ساقیا پیمانهٔ سرشار هی از فیض کاشانی غزل 941

1 ساقیا پیمانهٔ سرشار هی ای مغنی ناخنی بر تار هی

2 تارهائی یابم از زنجیر عقل مطرب دیوانگان بردار هی

3 میکشد دلرا ز هر سو دلبری بر دلم دستی نزد دلدار هی

4 جان بلب آمد مریض عشقرا شربتی زان لعل شکربار هی

5 وه چه کرد این عشق با دلهای ما الحذر زین قلزم ز خار هی

6 نیست آگه در جهان جز مست عشق با تو دارم اینسخن هشیار هی

7 تا بکی اینخواب غفلت‌های های یکدمک بیدار شو بیدار هی

8 زاهدا تا کی کنی انکار عشق پند من بشنو مکن انکار هی

9 تا بکی از هر هواسازی بتی محو شو در واحد قهار هی

10 شکر آن در گوشها کوشندفیض هان مکن اسرار را اظهار هی