صنما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 804

1 صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند این دل خسته مجروح مرا جان آرند

2 عاشقان نقش خیال تو چو بینند به خواب ای بسا سیل که از دیده گریان آرند

3 خنک آن روز خوشا وقت که در مجلس ما ساقیان دست تو گیرند و به مهمان آرند

4 صوفیان طاق دو ابروی تو را سجده برند عارفان آنچ نداری بر تو آن آرند

5 چشم شوخ تو چو آغاز کند بوالعجبی آدم کافر و ابلیس مسلمان آرند

6 بت پرستان رخ خورشید تو را گر بینند بر قد و قامت زیبای تو ایمان آرند

7 شمه‌ای گر ز تو در عالم علوی برسد قدسیان رقص بر این گنبد گردان آرند

8 گر بدین عاشق دلسوخته مسکینی شکری زان لب چون لعل بدخشان آرند

9 جان و دل هر دو فدای شکرستان تو باد آب حیوان چو از آن چاه زنخدان آرند

10 شمس تبریز اگر بلبل باغ ارمی باش تا قوت تو از روضه رضوان آرند