1 سنایی را یکی برهان ز ننگ و نام جان ای جان ز عشق دانهٔ دو جهان میان دام جان ای جان

2 مکن در قبهٔ زنگار اوصاف حروف او را چو عشق عافیت پخته چو کارم خام جان ای جان

3 به قهر از دست او بستان حروف کلک صورت را به لطف از لوح او بستر تمامی نام جان ای جان

4 چو روی خویش خرم کن یکی بستان طبع ای بت چو زلف خویش در هم زن همه ایام جان ای جان

5 ببین در کوی کفر و دین به مهر و درد دل بنشست هزاران آه خون آلود زیر کام جان ای جان

6 مرا گویی قناعت کن ز جوش یک جهان رعنا به بوی نون شهوانی به رنگ لام جان ای جان

7 کسی کو عاشق تو بود بگو آخر که تا چکند سماع وحی و نقل عقل و خمر خام جان ای جان

8 مگر تو زینهمه خوبان که پیدایند و ناپیدا درین مردودهٔ ویران نیابم کام جان ای جان