ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1244

1 ای سنایی گر نیابی یار یار خویش باش در جهان هر مرد و کاری مرد کار خویش باش

2 هر یکی زین کاروان مر رخت خود را رهزنند خویشتن را پس نشان و پیش بار خویش باش

3 حس فانی می‌دهند و عشق فانی می‌خرند زین دو جوی خشک بگذر جویبار خویش باش

4 می‌کشندت دست دست این دوستان تا نیستی دست دزد از دستشان و دستیار خویش باش

5 این نگاران نقش پرده آن نگاران دلند پرده را بردار و دررو با نگار خویش باش

6 با نگار خویش باش و خوب خوب اندیش باش از دو عالم بیش باش و در دیار خویش باش

7 رو مکن مستی از آن خمری کز او زاید غرور غره آن روی بین و هوشیار خویش باش