سکینهٔ دل و جان لا اله الا از فیض کاشانی غزل 841

1 سکینهٔ دل و جان لا اله الا الله نتیجهٔ دو جهان لا اله الا الله

2 زبان حال و مقال همه جهان گوید بآشکار و نهان لا اله الا الله

3 بگوش جان رسدم اینسخن بهر لحظه ز جزو جزو جهان لا اله الا الله

4 ز شوق دوست ببانگ بلند میگوید همه زمین و زمان لا اله الا الله

5 تو گوش باش که تا بشنوی زهر ذره چو آفتاب عیان لا اله الا الله

6 همین نه مؤمن توحید میکند بشنو ز سومنات مغان لا اله الا الله

7 نوشتهٔ‌اند بگرد عذار مغبچکان بخط سبز عیان لا اله الا الله

8 جمال و زیب بتان غمزه‌های معشوقان برمز کرد بیان لا اله الا الله

9 بگلستان گذری کن ببرگ گل بنگر ز رنگ و بوی بخوان لا اله الا الله

10 بباغ بنگر و آثار را تماشا کن شنو ز سرو روان لا اله الا الله

11 گذر بکوه بکن یا برو بدریا بار شنو ز گوهر و کان لا اله الا الله

12 ببر و بحر گذر کن بخشک و تر بنگر شنو ز این و ز آن لا اله الا الله

13 بگوش و هوش تو آید بهر طرف که روی اگر چنین و چنان لا اله الا الله

14 بکن تو پنبهٔ غفلت ز گوش و پس بشنو ز نطق خرد و کلان لا اله الا الله

15 ببحر وحدت در رو بنالهٔ بم و زیر بر آر از ته جان لا اله الا الله

16 همین نه ورد زبان کن ز جان و دل میگوی بناله و بفغان لا اله الا الله

17 سرود اهل معاصیست نغمهٔ دف و چنگ سرود متقیان لا اله الا الله

18 سحر ز هاتف غیبم ندا بگوش آمد که ایها الثقلان لا اله الا الله

19 میان صوفی و پیرمغان سخن میرفت چه گفت پیر مغان لا اله الا الله

20 ز پیر میکده کردم سؤالی از توحید بباده گفت بدان لا اله الا الله

21 بگفتن دل و جان فیض اقتصار مکن بگو بنطق و زبان لا اله الا الله